Filozofia Kanta stanowi ostatni, trzeci nurt epoki oświecenia

Najważniejszym dziełem Immanuela Kanta, w którym filozof ten wyłożył swoje doktryny, jest "Krytyka czystego rozumu" inspirowana dziełami innych twórców, których czytał i analizował. Kant pisał swoją główną pracę 11 lat i ukończył ją, gdy był już statecznym, 57-letnim mężczyzną.

Po jej opublikowaniu filozofia wkroczyła w inny wymiar. Filozof przeprowadził rewolucję, którą porównuje się do tej, jakiej w astronomii dokonał Mikołaj Kopernik. Dziełem Kanta jest filozofia krytyczna.

Zamiast pytania o najlepsze źródło poznania, filozof stawia tezę, że wszelkie poznanie jest niedoskonałe. Jak w tej sytuacji odpowiedzieć na fundamentalne pytanie? - pyta się Kant. Filozof nie daje odpowiedzi. Zaleca raczej radość z tego, że człowiek może obserwować, dostrzegać rzeczy, zjawiska nie do pojęcia.

Jeśli chodzi o reguły postępowania, Kant na pierwszym miejscu stawiał moralność i zalecał, żeby nie wyrządzać innym krzywdy. Jest autorem słów, które stały się klasyką filozofii, hymnem jego poglądów: "niebo gwiaździste nade mną, prawo moralne we mnie".

Doktryny filozoficzne Kanta stały się przedmiotem rozważań następnych pokoleń. Część je rozwijała, inni krytykowali, a jeszcze inni rewidowali, dostosowując do nowych czasów. Również dzisiaj studenci poznają poglądy Kanta i starają się na ich podstawie stworzyć coś nowego.